Είναι η παρουσία αίματος στα ούρα.

Τα ούρα απ κίτρινο χρώμα αποκτούν κοκκινωπό χρώμα σαν κονιάκ.

Η αιματουρία διακρίνεται σε μακροσκοπική και μικροσκοπική (όταν υπάρχουν ερυθρά αιμοσφαίρια στα ούρα).


Διάφορες παθήσεις του ουροποιητικού συστήματος κάνουν αιματουρία, όπως:

α) Διάφορες φλεγμονώδεις παθήσεις (κυστίτιδα, προστατίτιδα, σπειραματονεφρίτιδα).
β) Όγκος του ουροποιητικού (καρκίνος, θηλώματα κύστης, νεφροβλάστωμα).
γ) Λιθίαση του ουροποιητικού (λίθοι στην πύελο ή στον ουρητήρα ή στην ουροδόχο κύστη).
δ) Διάφορες συστηματικές παθήσεις (φυματίωση και άλλες).
ε) Το έμφρακτο του νεφρού (από εμβολή της νεφρικής αρτηρίας).
στ) κακώσεις του νεφρού (τραύματα).


Συνήθως η αιματουρία είναι ανώδυνη, άλλα πολλές φορές συνοδεύεται από έντονο πόνο (κολικό του νεφρού) λόγω πιθανής λιθιάσεως, αλλά και λόγω σχηματισμού πηγμάτων αίματος στο ουρικό σύστημα.


Η αντιμετώπιση της εξαρτάται από το αίτιο που έχει κάνει την αιματουρία. Συνήθως είναι συντηρητική. Δηλαδή χορηγούμε άφθονα υγρά υπό μορφή υγρών από το στόμα ή ορού από κεντρική φλέβα.

Για να μην πηγαίνει συνέχεια στην τουαλέτα ο ασθενής, καλό θα είναι, όταν χορηγούμε υγρά σε νοσοκομειακό χώρο, να τοποθετούμε ένα ουρηθρικό καθετήρα τύπου Foley.

Εάν το αίτιο είναι λίθος, μετά από έντονη αιματουρία και κολικό, μπορεί να αποβληθεί και ο λίθος.