Σε έναν ξένο με στοιχειώδεις βοτανικές γνώσεις, ακόμη και σε έναν βοτανικό ακατατόπιστο με τη χλωρίδα της Ελλάδας, που έρχεται για πρώτη φορά στη χώρα μας έχοντας εικόνες από την πλούσια σε βλάστηση πατρίδα του της κεντρικής ή της Βόρειας Ευρώπης και αντικρίζει μια φτωχή και καχεκτική στο μεγαλύτερο μέρος της βλάστηση (φρύγανα, θαμνότοπους, συστάδες δέντρων, διάσπαρτα ανοιχτά δάση, γυμνά καρστικά εδάφη με ισχυρή διάβρωση και με φρυγανώδη ή βραχύβια ποώδη βλάστηση), δημιουργείται η λαθεμένη εντύπωση ότι η ελληνική χλωρίδα είναι φτωχή σε είδη φυτών.
Βέβαια η βλάστηση της Ελλάδας είναι φτωχή σε ποσότητα και αυτό οφείλεται όχι σε κλιματολογικά αίτια αλλά στη μακροχρόνια δυσμενή επίδραση των βιοτικών παραγόντων, ανθρώπων και ζώων, που έζησαν σε αυτόν το χώρο από τα πανάρχαια χρόνια σε μεγάλους αριθμούς.
Αυτή η ανθρωπογενής επίδραση (αποψίλωση, εκχέρσωση, πυρκαγιές, πολεμικές περιπέτειες, έντονη βοσκή, ασύνετα τεχνητά έργα κτλ.), που συνεχίζεται με ολοένα έντονο ρυθμό, είχε ως αποτέλεσμα στη θέση πολλών από τα άλλοτε πλούσια δάση (λάσια δάση) να υπάρχουν σήμερα γυμνά εδάφη που απογυμνώνονται όλο και περισσότερο από το λίγο χώμα που απόμεινε.
Όμως το μωσαϊκό αυτής της φτωχής ελληνικής βλάστησης, που φύεται σε ένα επίσης μωσαϊκό από βιότοπους, είναι πλουσιότατο σε είδη φυτών και παρουσιάζει μάλιστα τόσο μεγάλο αριθμό ενδημισμών, όσο καμία άλλη χώρα της Ευρώπης, αν εξαιρέσουμε την Ιβηρική χερσόνησο.
Η ελληνική χλωρίδα αποτελείται από 5.500 - 6.000 γνωστά είδη φυτών.
Αν λάβουμε υπόψη ότι η χλωρίδα ολόκληρης της παραμεσόγειας περιοχής της Ν.Ευρώπης και της Β.Αφρικής,
που είναι κατακερματισμένη σε πολυσχιδείς βιότοπους και υπήρξε από παλιά ένα ανήσυχο και ασταθές τμήμα της Γης,
αποτελείται από το στρογγυλό αριθμό των 20.000 φυτικών ειδών,
τότε βλέπουμε ότι η συμμετοχή της χλωρίδας του ελληνικού χώρου των 132.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων στη μεσογειακή χλωρίδα είναι σημαντική.
Ο πλούτος της ελληνικής χλωρίδας γίνεται περισσότερο κατανοητός και εντυπωσιάζει ακόμη περισσότερο, αν συγκριθεί με τη χλωρίδα άλλων χωρών.
π.χ. η χλωρίδα της τετραπλάσιας σε έκταση Γαλλίας, μαζί με τη χλωρίδα της Κορσικής, αποτελείται από 4.220 ειδη (196), της διπλάσιας σε έκταση Μ.Βρετανίας από 2.133 είδη (1968) και της προπολεμικής Γερμανίας, μαζί με τη χλωρίδα της Αυστρίας, από 3.500 είδη (1906-1931).
Επειδή μάλιστα το κάθε πέμπτο είδος της ελληνικής χλωρίδας είναι και ένα ενδημικό φυτό, είναι σημαντική η υπεροχή της και σε ενδημικά φυτά από της χλωρίδες των άλλων χωρών της Ευρώπης, με εξαίρεση πάλη την χλωρίδα της Ιβηρικής χερσονήσου.
Βέβαια η βλάστηση της Ελλάδας είναι φτωχή σε ποσότητα και αυτό οφείλεται όχι σε κλιματολογικά αίτια αλλά στη μακροχρόνια δυσμενή επίδραση των βιοτικών παραγόντων, ανθρώπων και ζώων, που έζησαν σε αυτόν το χώρο από τα πανάρχαια χρόνια σε μεγάλους αριθμούς.
Αυτή η ανθρωπογενής επίδραση (αποψίλωση, εκχέρσωση, πυρκαγιές, πολεμικές περιπέτειες, έντονη βοσκή, ασύνετα τεχνητά έργα κτλ.), που συνεχίζεται με ολοένα έντονο ρυθμό, είχε ως αποτέλεσμα στη θέση πολλών από τα άλλοτε πλούσια δάση (λάσια δάση) να υπάρχουν σήμερα γυμνά εδάφη που απογυμνώνονται όλο και περισσότερο από το λίγο χώμα που απόμεινε.
Όμως το μωσαϊκό αυτής της φτωχής ελληνικής βλάστησης, που φύεται σε ένα επίσης μωσαϊκό από βιότοπους, είναι πλουσιότατο σε είδη φυτών και παρουσιάζει μάλιστα τόσο μεγάλο αριθμό ενδημισμών, όσο καμία άλλη χώρα της Ευρώπης, αν εξαιρέσουμε την Ιβηρική χερσόνησο.
Η ελληνική χλωρίδα αποτελείται από 5.500 - 6.000 γνωστά είδη φυτών.
Αν λάβουμε υπόψη ότι η χλωρίδα ολόκληρης της παραμεσόγειας περιοχής της Ν.Ευρώπης και της Β.Αφρικής,
που είναι κατακερματισμένη σε πολυσχιδείς βιότοπους και υπήρξε από παλιά ένα ανήσυχο και ασταθές τμήμα της Γης,
αποτελείται από το στρογγυλό αριθμό των 20.000 φυτικών ειδών,
τότε βλέπουμε ότι η συμμετοχή της χλωρίδας του ελληνικού χώρου των 132.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων στη μεσογειακή χλωρίδα είναι σημαντική.
Ο πλούτος της ελληνικής χλωρίδας γίνεται περισσότερο κατανοητός και εντυπωσιάζει ακόμη περισσότερο, αν συγκριθεί με τη χλωρίδα άλλων χωρών.
π.χ. η χλωρίδα της τετραπλάσιας σε έκταση Γαλλίας, μαζί με τη χλωρίδα της Κορσικής, αποτελείται από 4.220 ειδη (196), της διπλάσιας σε έκταση Μ.Βρετανίας από 2.133 είδη (1968) και της προπολεμικής Γερμανίας, μαζί με τη χλωρίδα της Αυστρίας, από 3.500 είδη (1906-1931).
Επειδή μάλιστα το κάθε πέμπτο είδος της ελληνικής χλωρίδας είναι και ένα ενδημικό φυτό, είναι σημαντική η υπεροχή της και σε ενδημικά φυτά από της χλωρίδες των άλλων χωρών της Ευρώπης, με εξαίρεση πάλη την χλωρίδα της Ιβηρικής χερσονήσου.
