Το εσωτερικό σχέδιο του εικοστού αιώνα κάνει διάκριση μεταξύ "ενσωματωμένου" και ¨επιπρόσθετου" σχεδίου. Το ενσωματωμένο σχέδιο είναι πρόνοια του αρχιτέκτονα του οποίου η επιλογή μορφών και υφής αποσκοπεί σε μεγάλη έκταση να γίνει μόνιμο μέρος του δωματίου. Σύμφωνα με τα λόγια του αρχιτέκτονα Φρανκ Λόιντ Ράιτ: Είναι αδύνατο να σκεφτούμε το κτίριο σαν ένα πράγμα και τον εξοπλισμό σαν άλλο. Το επιπρόσθετο σχέδιο είναι έργο του σχεδιαστή εσωτερικών χώρων ή του ιδιοκτήτη του σπιτιού. Εδώ οι εσωτερικοί χώροι είναι εύκαμπτοι και ευκολομετάβλητοι (με τη χρήση χαρτιού ταπετσαρίας, υφάσματος και χρώματος), σύμφωνα με τις μεταβαλλόμενες υπαγορεύσεις της μόδας των εξοπλισμών.
Με τα χρόνια, έφτασε να υιοθετηθούν πιο απλές μεταχειρίσεις για τους εσωτερικούς χώρους. Σε κάποια έκταση αυτό απλά αντικατοπτρίζει τη φυσική ανάπτυξη του εξωτερικού σχεδίου σε πιο απλά, πιο λογικά στιλ. Όμως οι λόγοι συχνά είναι τόσο οικονομικοί όσο και αισθητικοί: οι πιέσεις χώρου κτιρίων και προυπολογισμών έχουν σαν αποτέλεσμα πιο μικρά, πιο χαμηλά δωμάτια, που απαιτούν προσεκτική σχεδίαση για να εκπληρωθεί ένα ευρύ φάσμα οικογενειακών αναγκών.
Ένα απλό δωμάτιο χωρίς αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες όπως καλουπώματα, στολίδια και πλαίσια, είναι φτηνότερης κατασκευής: η σκέτη πόρτα για παράδειγμα γίνεται όλο και πιο συνηθισμένη. Τα σύγχρονα δωμάτια έχουν περιοριστεί σε ίσια οριζόντια επίπεδα πατωμάτων και ορόφων και σε συνεχή κατακόρυφα επίπεδα τοίχων. Οι σανίδες βάσης έγιναν μια στενή λουρίδα. Τα πασαμέντα και τα διαζώματα εικόνων εξαφανίστηκαν μαζί με τη ζωφόρο και τη διακοσμητική μαρκίζα. Αυτό ισχύει τόσο για τα δωμάτια σε παλιότερα κτίρια που έχουν υποστεί μετατροπές ή εκμοντερνισμό, όσο και για εκείνα σε νέα κτίρια.
Όμως το μοντέρνο στιλ ουδέτερων χρωμάτων, απλών σχημάτων και βαρέων υλικών ποτέ δεν υπήρξε μαζικά ελκυστικό σε οποιαδήποτε χώρα. Αντιμετωπίζοντας το τυπικό "κουτί" του 20ου αιώνα, οι ιδιοκτήτες κατοικιών ανέπτυξαν τρόπους για να προσθέσουν χρώμα και διάκοσμο, χρησιμοποιώντας σκούρους τόνους πλαστικού χρώματος, συντονίζοντας συλλογές χαρτιών ταπετσαρίας και υφασμάτων, χαλιών υφαντών ή με σχέδια, και γενναιόδωρη χρήση κουρτινών.
Η σχεδίαση των δωματίων, ακόμα και η σχεδίαση των ίδιων των σπιτιών έχει διαμορφωθεί από τις τεχνολογίες της μοντέρνας ζωής: το τηλέφωνο, την τηλεόραση, το στερεοφωνικό συγκρότημα, το ψυγείο και το φούρνο μικροκυμάτων, που όλα είναι εφευρέσεις του 20ου αιώνα. Ο φωτισμός, φυσικός και τεχνητός, έχει γίνει ένας σημαντικός τρόπος για να προστεθεί ατμόσφαιρα σε σύγχρονα δωμάτια, ενώ ο λειτουργικός φωτισμός είναι σήμερα ένας προσεκτικά ελεγχόμενος κλάδος. Οι εντοιχισμένες κουζίνες επίσης είναι μοντέρνο φαινόμενο. Από το 1922 ο Μάρσελ Μπρόιερ της Μπάουχάους σχεδίασε την πρώτη εντοιχισμένη κουζίνα, με τα πάντα προσεκτικά κρυμμένα πίσω από ομοιόμορφες πόρτες ντουλαπιών.
Ο εικοστός αιώνας διακρίθηκε στην ανακάλυψη νέων υλικών για το σπίτι: πλαστικά χρησιμοποιούνται για οτιδήποτε, από τηλέφωνα και επίστρωση δαπέδων μέχρι πλαίσια παράθυρων. Συνθετικές ίνες χρησιμοποιούνται για χαλιά, κουρτίνες και στρωσίδια κρεβατιού και τραπεζιού. Νέα υλικά μπορούν να εντυπωσιάσουν από μόνα τους: το συναρπαστικό σχήμα μιας καλουπωτής πλαστικής καρέκλας, για παράδειγμα, ή η λεία καμπύλη ενός νεροχύτη από ανοξείδωτο ατσάλι. Ή μπορούν να πετύχουν μια επιτυχή απομίμηση φυσικών υλικών - βελούδο, ας πούμε, ή πέτρα. Η πρόσφατη μεγάλη εξάπλωση των συνθετικών έχει εστιάσει την προσοχή στην ομορφιά φυσικών υλικών όπως το ξύλο, το μαλλί και το μετάξι. Η "φυσική εμφάνιση" έχει στην πράξη γίνει μια από τις πιο σημαντικές επιρροές σχεδίασης στην τελευταία δεκαετία του 20ου αιώνα.
Με τα χρόνια, έφτασε να υιοθετηθούν πιο απλές μεταχειρίσεις για τους εσωτερικούς χώρους. Σε κάποια έκταση αυτό απλά αντικατοπτρίζει τη φυσική ανάπτυξη του εξωτερικού σχεδίου σε πιο απλά, πιο λογικά στιλ. Όμως οι λόγοι συχνά είναι τόσο οικονομικοί όσο και αισθητικοί: οι πιέσεις χώρου κτιρίων και προυπολογισμών έχουν σαν αποτέλεσμα πιο μικρά, πιο χαμηλά δωμάτια, που απαιτούν προσεκτική σχεδίαση για να εκπληρωθεί ένα ευρύ φάσμα οικογενειακών αναγκών.
Ένα απλό δωμάτιο χωρίς αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες όπως καλουπώματα, στολίδια και πλαίσια, είναι φτηνότερης κατασκευής: η σκέτη πόρτα για παράδειγμα γίνεται όλο και πιο συνηθισμένη. Τα σύγχρονα δωμάτια έχουν περιοριστεί σε ίσια οριζόντια επίπεδα πατωμάτων και ορόφων και σε συνεχή κατακόρυφα επίπεδα τοίχων. Οι σανίδες βάσης έγιναν μια στενή λουρίδα. Τα πασαμέντα και τα διαζώματα εικόνων εξαφανίστηκαν μαζί με τη ζωφόρο και τη διακοσμητική μαρκίζα. Αυτό ισχύει τόσο για τα δωμάτια σε παλιότερα κτίρια που έχουν υποστεί μετατροπές ή εκμοντερνισμό, όσο και για εκείνα σε νέα κτίρια.
Όμως το μοντέρνο στιλ ουδέτερων χρωμάτων, απλών σχημάτων και βαρέων υλικών ποτέ δεν υπήρξε μαζικά ελκυστικό σε οποιαδήποτε χώρα. Αντιμετωπίζοντας το τυπικό "κουτί" του 20ου αιώνα, οι ιδιοκτήτες κατοικιών ανέπτυξαν τρόπους για να προσθέσουν χρώμα και διάκοσμο, χρησιμοποιώντας σκούρους τόνους πλαστικού χρώματος, συντονίζοντας συλλογές χαρτιών ταπετσαρίας και υφασμάτων, χαλιών υφαντών ή με σχέδια, και γενναιόδωρη χρήση κουρτινών.
Η σχεδίαση των δωματίων, ακόμα και η σχεδίαση των ίδιων των σπιτιών έχει διαμορφωθεί από τις τεχνολογίες της μοντέρνας ζωής: το τηλέφωνο, την τηλεόραση, το στερεοφωνικό συγκρότημα, το ψυγείο και το φούρνο μικροκυμάτων, που όλα είναι εφευρέσεις του 20ου αιώνα. Ο φωτισμός, φυσικός και τεχνητός, έχει γίνει ένας σημαντικός τρόπος για να προστεθεί ατμόσφαιρα σε σύγχρονα δωμάτια, ενώ ο λειτουργικός φωτισμός είναι σήμερα ένας προσεκτικά ελεγχόμενος κλάδος. Οι εντοιχισμένες κουζίνες επίσης είναι μοντέρνο φαινόμενο. Από το 1922 ο Μάρσελ Μπρόιερ της Μπάουχάους σχεδίασε την πρώτη εντοιχισμένη κουζίνα, με τα πάντα προσεκτικά κρυμμένα πίσω από ομοιόμορφες πόρτες ντουλαπιών.
Ο εικοστός αιώνας διακρίθηκε στην ανακάλυψη νέων υλικών για το σπίτι: πλαστικά χρησιμοποιούνται για οτιδήποτε, από τηλέφωνα και επίστρωση δαπέδων μέχρι πλαίσια παράθυρων. Συνθετικές ίνες χρησιμοποιούνται για χαλιά, κουρτίνες και στρωσίδια κρεβατιού και τραπεζιού. Νέα υλικά μπορούν να εντυπωσιάσουν από μόνα τους: το συναρπαστικό σχήμα μιας καλουπωτής πλαστικής καρέκλας, για παράδειγμα, ή η λεία καμπύλη ενός νεροχύτη από ανοξείδωτο ατσάλι. Ή μπορούν να πετύχουν μια επιτυχή απομίμηση φυσικών υλικών - βελούδο, ας πούμε, ή πέτρα. Η πρόσφατη μεγάλη εξάπλωση των συνθετικών έχει εστιάσει την προσοχή στην ομορφιά φυσικών υλικών όπως το ξύλο, το μαλλί και το μετάξι. Η "φυσική εμφάνιση" έχει στην πράξη γίνει μια από τις πιο σημαντικές επιρροές σχεδίασης στην τελευταία δεκαετία του 20ου αιώνα.
